பெண்கள் விமானம் ஓட்டும் அளவுக்கு முன்னேறியிருந்தாலும், பெண்கள் மற்றும் ஆண்கள் முதன்மையாக ஓட்டும் சைக்கிள்களில் சாலையில் செல்பவர்களைக் காண்பது அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது.
அதனால்தான் திரைப்படங்களில் பெண்கள் தங்கள் துணிச்சலைக் காட்ட சைக்கிள் ஓட்டுவது அடிக்கடி இடம்பெறுகிறது.
பெண்கள் புல்லட்டைப் பிரித்து சரி செய்யும் மெக்கானிக்கள், அதுவும் 19 வயதுப் பெண்ணிடம் கேட்பது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது அல்லவா?
ஆம், அந்த இளம்பெண்ணின் பெயர் தியா ஜோசப். இவர் கேரளாவில் மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் 2ம் ஆண்டு படித்து வருகிறார்.
தியா பல்கலைக்கழகத்தில் மற்ற மாணவர்களிடையே தனித்து நிற்கிறார், இயந்திரப் பொறியியலைத் தேர்வு செய்தார், இது பெரும்பாலும் ஆண்களால் விரும்பப்படும் மிதிவண்டிகள் போன்றது. இந்த இளம் வயதிலேயே புல்லட் பராமரிப்பில் நிபுணத்துவம் பெற்ற அவர் கேரளாவின் இளம் பெண் புல்லட் மெக்கானிக் என்ற பட்டத்தை பெற்றுள்ளார்.
“எனது அப்பா ஜோசப் பாரெட் ஒரு மெக்கானிக், அவர் கோட்டயத்தில் எங்கள் வீட்டிற்கு அருகில் சொந்தமாக இயந்திரக் கடை நடத்தி வருகிறார், என் தந்தை ஒரு கடின உழைப்பாளி, நான் அவர் வேலை செய்வதைப் பார்த்ததும், அவருக்கு உதவ இந்த மெக்கானிக் வேலையை நாம் ஏன் கற்றுக்கொள்ளக்கூடாது என்று நினைத்தேன். நான் என் விருப்பத்தை என் தந்தையிடம் தெரிவித்தேன், அவர் கேட்காமலேயே எனக்கு மெக்கானிக் கற்றுக் கொடுத்தார்.
முதலில் வண்டியை துடைப்பது போன்ற சிறு சிறு வேலைகளை கற்றுக் கொடுத்தேன். ஆனால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எல்லா வேலைகளையும் கற்றுக்கொண்டேன்.
ஒரு கட்டத்தில், எல்லா மெக்கானிக் வேலைகளையும் போலவே, இதையும் ஏன் என் தொழிலாக தேர்வு செய்யக்கூடாது என்று முடிவு செய்தேன். அதன் பலனாக, ப்ளஸ் டூ முடித்துவிட்டு, மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் பிரிவில் நுழைந்தேன்.
[penci_related_posts dis_pview=”no” dis_pdate=”no” title=”Inline Related Posts” background=”” border=”” thumbright=”no” number=”4″ style=”list” align=”none” withids=”” displayby=”recent_posts” orderby=”rand”] ஆண்களை விட பெண்கள் உடல் ரீதியாக பலவீனமானவர்கள் என்ற கருத்து சமூகத்தில் உள்ளது. எனவே, கடினமான வேலை ஆண்களுக்கானது என்றும், கற்பித்தல் அல்லது ஐடி போன்ற உடல் சாராத வேலைகள் பெண்களுக்கு என்றும் பலர் நினைக்கிறார்கள். இந்த ஸ்டீரியோடைப்பை உடைத்து வித்தியாசமாக பார்க்க வேண்டும் என்பதற்காக தான் மெக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் சென்றதாக தியா கூறினார்.
“பெரும்பாலும் என் அப்பா மெக்கானிக்காகப் பணிபுரிந்தார். ஒருமுறை மெக்கானிக்கல் பள்ளிக்குச் சென்றபோது அவருடன் சென்றேன். பைக்கில் கிளட்ச் கேபிள் இருந்தது. அதை மாற்ற வேண்டும். அப்பா. கிளட்ச் கேபிளை முழுவதுமாக மாற்றச் சொன்னேன்.”
“முதலில் குழப்பமாக இருந்தது, ஆனால் என் தந்தையின் ஆதரவால், வண்டியில் உள்ள கிளட்ச் கேபிளை நானே மாற்ற முடிந்தது. அதைப் பார்த்து நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்.” “இது மிகவும் எளிதானது. அந்த அனுபவம் எனக்கு வித்தியாசமானது. இது என் வாழ்வில் மறக்க முடியாத அனுபவம். உண்மையாகவே” என்கிறார் தியா.
ஆரம்பத்தில், தியா இந்தத் தொழிலில் ஈடுபடுவதைப் பற்றி அவரது தாயார் தயக்கம் காட்டினார். இந்தத் தொழிலில் பெண்கள் எப்படி வாழ முடியும் என்பதுதான் அவரது மிகப்பெரிய கவலை. இதனால் தனது மகளின் எதிர்காலம் பாதிக்கப்படும் என்று அவர் கவலைப்பட்டார்.
மேலும், பல்கலைக்கழகத்தில் தியா மட்டும் மெக்கானிக்கல் மாணவி என்பதை அறிந்து கவலையடைந்தேன்.
இருப்பினும், நாட்கள் செல்ல செல்ல, அவர் இந்த பகுதியில் அவளது ஆர்வத்தை கண்டுபிடித்தார் மற்றும் அவளுடைய நம்பிக்கையை சம்பாதிக்க முடிந்தது. இப்போது அப்பாவைப் போலவே அம்மாவும் தியாவின் கனவுகளுக்கு வேரூன்றி இருக்கிறார்.
குடும்பத்தின் ஆதரவு இருந்தபோதிலும், தியாவுக்கு கல்லூரி வாழ்க்கை எளிதாக அமையவில்லை. அனைத்து ஆண்கள் பள்ளியில் ஒரே மாணவராக மெக்கானிக்கல் பிரிவில் நுழையும் போது, மற்ற மாணவர்கள் பேசுவதைத் தவிர்க்கிறார்கள். தியாவும் அதற்கு எதிராக இருக்கிறார். ஆனாலும், நாட்கள் செல்லச் செல்ல ஆண், பெண் என்ற பயம் மறைந்து அவர்கள் அனைவரும் மாணவர்கள் என்பதும் இப்போது தியாவின் பேராதரவாக இருப்பதும் தெளிவாகிறது.
விளையாட்டாக ஆரம்பித்து தாய் எட்டடி பாய்ந்தால், குட்டி பதினாறு அடி பாயும், , தியா இப்போது புல்லட் மெக்கானிக்ஸில் நிபுணராக இருக்கிறார். கல்லூரிக்கு சென்று வரும்போது ஒரு நாளைக்கு இரண்டு அல்லது மூன்று புல்லட்டைக்களை ரிப்பேர் செய்கிறார். தியாவின் கனவுகளுக்கு ஆதரவாக, அவளது பிறந்தநாளுக்கு அவளது பெற்றோர் ராயல் என்ஃபீல்டு வாங்கிக் கொடுத்தனர்.
“இந்தத் துறையில் நாம் என்ன சாதிப்போம் என்று இப்போதைக்கு எந்தத் திட்டமும் இல்லை. நன்றாகப் படித்து இந்தத் துறையில் எதிர்காலத்தைக் கட்டமைக்க வேண்டும் என்பதே எனது விருப்பம், தியா ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் தெளிவுடனும் நம்பிக்கையுடனும் பேசுகிறார்.
