எலாஸ்டிக் பைகள் எனப்படும் பிளாஸ்டிக் பைகளால் ஏற்படும் பாதிப்புகள் குறித்து முன்பை விட மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டு வருகிறது என்றே சொல்லலாம். இது சுற்றுச்சூழலுக்கு மட்டுமல்ல. பிளாஸ்டிக் பைகள் மனிதர்கள் உட்பட மற்ற உயிரினங்களுக்கு ஏற்படுத்தும் பல உடல்நலப் பிரச்சினைகள் உள்ளன.
எனவே, பிளாஸ்டிக் பைகளை ஒழித்து, பாரம்பரிய முறைப்படி துணிப்பைகளை மீண்டும் பயன்படுத்த அரசும், சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களும் பல்வேறு நடவடிக்கைகளை எடுத்து வருகின்றனர்.
இம்முயற்சிகளில் சில சமூக நலப் பணியாளர்களும் இணைந்து செயல்படுவது பாராட்டுக்குரியது. அப்படிப்பட்டவர்களில் ஒருவர் கிருஷ்ணா.
மதுரையை அடுத்த மதிட்டியம் கிராமத்தில் மனைவி கவுரியுடன் சேர்ந்து `தி எல்லோ பேக்’ என்ற பெயரில் ஆடை தயாரிப்பு நிறுவனம் நடத்தி வருகிறார்.
தற்போது மக்கள் துணிப்பைகளை பயன்படுத்த மஞ்சப்பை என்ற பெயரில் பல்வேறு திட்டங்களை அரசு செயல்படுத்தி வருகிறது. ஆனால் கிருஷ்ணாவும் அவரது மனைவி கௌரியும் 2014 இல் தங்கள் நிறுவனமான ‘தி யெல்லோ பேக்’ தொடங்குவதன் மூலம் இவை அனைத்திற்கும் முன்னோடியாக இருந்தனர்.
“மஞ்சப்பை” எப்படி தொடங்கியது?
“எங்கள் இரு குடும்பங்களிலும் நல்ல வேலை கிடைத்து நிறைய சம்பாதிப்பதில் நாங்கள் முதன்மையானவர்கள். நல்ல சம்பளம் தரும் வேலையை விட்டுவிட்டு புதிய தொழில் தொடங்குவது எங்கள் குடும்பத்தினருக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.
“மேலும், ஒரு இலாப நோக்கமற்ற சமூக நிறுவன முயற்சி அவர்களுக்கு மிகவும் வித்தியாசமானது. அவர்களைப் போலவே, நாங்களும் அவர்களுக்கு நம்மை நிரூபிப்பது ஒரு பெரிய சவாலாக உணர்ந்தோம். அதற்கு இரண்டு வருடங்கள் ஆனது,” கிருஷ்ணன் தனது முதல் முயற்சியை நினைவு கூர்ந்தார்.
‘தி யெல்லோ பேக்’ தொடங்குவதற்கு முன், கிருஷ்ணனும் கௌரியும் கார்ப்பரேட் வேலைகளில் பணிபுரிந்தனர். அந்த நேரத்தில், அவர்களின் மொத்த மாத சம்பளம் கிட்டத்தட்ட 2.5 மில்லியன் ரூபாய்.
ஆனால் அதிக சம்பளம் இருந்தபோதிலும், இருவரும் தங்களுக்கு என்ன வேண்டும் என்பதில் தெளிவாக இருந்தனர். வீடு, கார் வாங்குவது பற்றி யோசிக்காமல், கிடைக்கும் வருமானத்துக்கு ஏற்ற வாழ்க்கையை வாழ நினைக்கிறார்கள் என்பதை அவர்கள் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்கிறார்கள். 
எனவே, எந்தத் தொழிலைச் செய்தாலும் தங்களின் அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்து கொள்ளலாம் என்று நம்பினர். அதனால்தான் கார்ப்பரேட் வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு புதிய தொழில் தொடங்கும் போது வருமானத்தைப் பற்றி அதிகம் யோசிக்கவில்லை.
“நிறுவனத்தை விட்டு வெளியேறுவது பற்றி நான் பலமுறை நினைத்திருந்தேன், ஆனால் இப்போது கூட, நானும் கௌரியும் அதைப் பற்றி மீண்டும் நினைக்கவில்லை. நாங்கள் அமெரிக்காவில் வாழ விரும்புகிறோம் என்பதை நாங்கள் தெளிவுபடுத்தினோம், எனவே எந்தவொரு வணிகமும் எங்கள் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் என்று நினைத்தோம். அது போதுமான வருவாயைக் கொண்டு வரும் வரை.”
ஆரம்பத்தில் இதை தொழிலாக தொடங்கும் எண்ணம் எனக்கு இல்லை. எங்கள் இருவருக்கும் இயற்கையின் மீது அதிக ஆர்வம் உண்டு. எனவே, சுற்றுச்சூழல் மாசுபாட்டை ஏற்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் பைகளுக்கு மாற்றாக துணிப்பைகள் குறித்து விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த நினைத்தோம்.
அந்தக் காலத்தில் ஆடைப் பை உற்பத்தி என்பது ஏற்றுமதிக்காக மட்டுமே. நாங்கள் அதை மாற்ற விரும்பினோம். இந்த யோசனையில் இருந்துதான் “The Yellow Bag” பிறந்தது என்கிறார் கிருஷ்ணன்.
நிறுவனம் பருத்தி துணி பைகள் மற்றும் பேக்கேஜிங் பைகள் தயாரிக்கிறது. பைக்கு பயன்படுத்தப்படும் துணி, பையின் அளவு, அச்சிடுதல் போன்ற உங்கள் கோரிக்கைகளுக்கு ஏற்ப பையை வடிவமைப்போம்.
2014ல் முழுநேர ஆடை உற்பத்தியில் ஈடுபட முடிவு செய்தபோது, சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்தது மட்டுமல்ல, பெண்களுக்கான வேலை வாய்ப்புகளையும் உருவாக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தோம்.
எனவே மதுரை மதிட்யத்தில் இயங்கி வரும் எங்கள் நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் பெண்கள் அனைவரும் இதுவரை வருமானம் ஈட்டாத பெண்கள். தொடர்ச்சியான செயல்பாட்டில் அவர்களுக்கு வேலைகளை உருவாக்கியுள்ளோம். கூடுதலாக, ஆண்டு முழுவதும் வருமானம் ஈட்ட வேலை வழங்குகிறோம்.
இன்றைய காலக்கட்டத்தில், ஆடைகள் குறித்த விழிப்புணர்வு மக்களிடம் அதிகரித்து வருகிறது. ஆடைப் பைகள் புதுமைகளை உருவாக்கி நல்லதைச் செய்ய விரும்பும் நிறுவனங்களால் முன்னோடியாக இருந்தன. தற்போது பல நிறுவனங்கள் தங்கள் ஊழியர்களுக்கு உயர்தர ஆடைகளை வழங்க விரும்புவதாக கிருஷ்ணன் கூறினார்.
முதலில், துணிகளைத் தைக்கும் அனுபவம் வாய்ந்த தையல்காரர்கள் இல்லாததால், அவர்களே பயிற்சி மற்றும் பேக்-அப் வேலைகளைச் செய்தனர். அதன்பிறகு, பெண்களுக்கு தையல் பயிற்சியை தொடர்ந்து அளித்து வருகிறோம்.
தற்போது அங்கு சுமார் 40 பேர் பணியாற்றி வருகின்றனர். பயிற்சி முகாம் மூலம் இதுவரை 500க்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் தையல் பயிற்சி பெற்றுள்ளனர்.